Non-woven textiel is een textielsoort die wordt gemaakt door lange vezels te stapelen. Het wordt gekenmerkt door een gebrek aan een duidelijke textielrichting en -textuur en heeft een goed ademend vermogen, een zachte textuur en een goede taaiheid. Non-woven textiel zelf is echter niet waterdicht en vereist een speciale oppervlaktebehandeling of de toevoeging van waterafstotende middelen om de waterbestendigheid te verbeteren. De waterbestendigheid van non-woven textiel kan in verschillende mate worden bereikt met behulp van verschillende methoden.
Waterdichte behandelingsmethode
Veelgebruikte methoden zijn onder meer coatingbehandeling, smeltblaascoating en warmperscoating.
Coatingbehandeling
Coatingbehandeling is een veelgebruikte methode om de waterdichtheid van non-wovens te verbeteren. Coatingbehandeling kan een waterdichte film op het oppervlak van non-wovens vormen, waardoor deze een bepaalde waterdichte functie krijgen. Deze methode maakt meestal gebruik van coatingmiddelen of polymeeroplossingen, en het coatingmateriaal kan verschillende polymeren of chemische samenstellingen gebruiken om verschillende waterdichte effecten te bereiken. Coatingbehandeling kan betrouwbare waterdichtheid bieden, maar heeft een zekere impact op het ademend vermogen van non-wovens.
Smeltgeblazen filmcoating
Meltblown filmcoating is een andere veelgebruikte methode om de waterdichtheid van non-wovens te verbeteren. Meltblown coating is het proces waarbij gesmolten polymeerdeeltjes via een spuitmond op non-wovens worden gespoten om een coatinglaag te vormen, die vervolgens wordt afgekoeld tot een continue film. Deze methode maakt meestal gebruik van smeltlijm of smeltpolymeer als bekleding, wat zorgt voor goede waterdichtheid en ademend vermogen. Meltblown filmcoating kan een hoge waterdichtheid bieden en hecht goed aan de vezels van non-wovens, waardoor deze minder snel loslaten.
Warmgeperste filmcoating
Lamineren met warm persen is een complexe methode om de waterdichtheid van non-wovens te verbeteren. Lamineren met warm persen is een proces waarbij non-wovens door middel van warm persen worden verbonden met waterdichte membraanmaterialen, waardoor een stevige verbinding ontstaat. Deze methode vereist doorgaans hoge temperaturen en druk om een sterke verbinding tussen het membraanmateriaal en de non-woven te garanderen. De thermische isolatiefolie kan een hoge waterdichtheid bieden en wordt niet snel aangetast door de omgeving, maar kan wel een zekere invloed hebben op het ademend vermogen van de non-wovens.
Factoren die de effectiviteit van waterdichting beïnvloeden
De waterbestendigheid van non-woven stoffen kan worden verbeterd met behulp van bovenstaande methoden, maar het specifieke effect wordt beïnvloed door verschillende factoren.
Ten eerste hebben de grondstoffen en vezelstructuur van non-woven stoffen invloed op hun waterdichtheid. Over het algemeen geldt dat langere vezels en een dichtere structuur in textiel betere waterdichtheid bieden.
Ten tweede hebben coatingmiddelen, foliebekledingsmaterialen en procesparameters van smeltspuiten en warmpersen ook invloed op de waterbestendigheid. Daarom is het noodzakelijk om deze factoren te optimaliseren en aan te passen.
Daarnaast kunnen ook het gebruik en de omgevingsomstandigheden van non-woven stoffen van invloed zijn op de eisen die aan waterdichtheid worden gesteld. Bovendien kunnen verschillende toepassingen en omgevingen verschillende niveaus van waterdichtheid vereisen.
Conclusie
Over het algemeen kan de waterdichtheid van non-wovens worden verbeterd door een speciale oppervlaktebehandeling of door het toevoegen van waterafstotende middelen. Coatingbehandeling, smeltblaasfilmcoating en hete persfilmcoating zijn veelgebruikte methoden die een verschillende mate van waterdichtheid kunnen bereiken. De specifieke waterdichtheid moet echter nog steeds rekening houden met de uitgebreide invloed van meerdere factoren, waaronder de vezelstructuur, waterbestendige materialen, procesparameters, gebruik en omgeving, enz.
Plaatsingstijd: 19-08-2024